میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در عوامل باکتریایی عفونتهای ادراری کاشان طی سال های ۷۶-۱۳۷۴

سابقه و هدف: با توجه به وجود گزارش ها مبنی بر شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی در عوامل عفونت های ادراری و عدم اطلاع از وضعیت آن در کاشان، این مطالعه جهت تعیین عوامل عفونت ادراری و شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی در آن ها در افراد مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 76-1374 انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش مطالعه داده های موجود صورت پذیرفت. پرونده بیماران بستری که کشت ادرار مثبت و آنتی بیوگرام داشتند، مورد بررسی قرار گرفت. شیوع باکتری های مولد عفونت ادراری و میزان مقاومت آنتی بیوتیک ها در سال های مورد بررسی تعیین شد و اطلاعات با آمار توصیفی ارایه گردید. یافته ها: شایع ترین عامل باکتریایی e.coli و بعد کلبسیلا و آنتروباکتر شایع تر بوده اند. الگوی شیوع عوامل ادراری در هر سه سال مشابه بود. مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آمپی سیلین از 76% به 81% و سپس 90% افزایش و نسبت به کوتریموکسازول از 56% به 60% و سپس 66% در مورد سفالوتین از 48% به 51% و در نهایت به 59% افزایش یافت. میزان افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی عوامل ادراری نسبت به سه داروی مذکور سالیانه 9-3% بود. نتیجه گیری: مقاومت عوامل ادراری نسبت به آنتی بیوتیک های رایج در درمان عفونت ادراری شایع می باشد و شیوع این مقاومت سال به سال رو به افزایش است و ضروری است که هر سال حساسیت عوامل ادراری به آنتی بیوتیک ها بررسی و ارزیابی گردد. این آگاهی پزشکان را در انتخاب آنتی بیوتیک اولیه مناسب در درمان عفونت ادراری راهنمایی می کند.